Ochtendgymnastiek
Door: Peter en Mieke
Blijf op de hoogte en volg Mieke
01 November 2012 | Vietnam, Mộc Châu
Na een aantal dagen 'easy traveling' begon op maandagochtend het zwaardere gedeelte. Tegen ieders advies in (reisbureau's, hotel e.d.) zijn wij op eigen gelegenheid richting Dien Bien Phu, het westen, gegaan. Iedereen waarschuwde voor de slechte wegen en dat het heel moeilijk zou zijn. Nou, dat klopte ook helemaal maar wij hadden het niet willen missen.
's Morgensvroeg 06.30 uur zonder ontbijt eerst met de taxi naar het busstation dat een heel eind buiten de stad ligt. Meestal kun je op het station nog vanalles te eten kopen maar wij werden meteen naar de bus geloodst en 5 minuten later waren we al op weg naar Moc Chau. De bus en weg waren goed en het viel erg mee. Na enkele uren hadden we een etenspauze, gelukkig want we hadden nog niets gehad. Het was wat onbestemd vlees met rijst maar toch maar wat gegeten. Het ergste was de andere mensen die zaten te eten, alle graatjes en botjes kliekten ze op de grond en honden kwamen dit weer op eten. Dan gaat je eetlust snel over kunnen wij jullie verzekeren. Rond 14.00 kwamen aan in Moc Chau. Het was een erg ongezellige stad van een paar kilometer lang en brede weg. Er was wel een gezellige markt maar daar had je het mee gehad. Buiten stad was het prachtig maar daar kon je niet zomaar naar toe dus wij wilden een scooter huren. Wij konden nergens iets vinden waar je dat kon, dus uiteindelijk bij mensen gevraagd die hun eigen scooter wel wilde verhuren. Dit ging allemaal heel moeizaam, niemand praat Engels maar Peter kreeg op een gegeven moment een telefoon in zijn hand geduwd en had iemand aan de lijn die wel Engels kon. Na veel geharrewar mochten wij eindelijk met de scooter weg. Peter op dat ding met voetschakelaar en hij kon er niks mee. Die jongen zag de bui al hangen en wij moesten de scooter weer teruggeven.
's Avonds kwamen wij in contact met een meisje van 20 jaar die Engelse les gaf aan 9 kinderen en ze nodigde ons uit voor thee. Ze vroeg of wij de volgende avond van 17.30 tot 19.00 uur voor de klas over onszelf wilde vertellen. Wij hadden dit erg graag gedaan maar wilde ook weer verder. Er zaten nog hele kleine jongetjes bij die leerlingen van haar waren. Wij stonden er versteld van hoe goed ze al Engels spraken. Van eentje kreeg ik steeds koeken e.d. en zei steeds ' I love you', zo lief. Ze vroeg of wij kinderen hadden dus hebben wij de foto van Sebastian en Pepijn laten zien (Sebastian, ze wil verkering met jou en daarna trouwen kindjes krijgen:)
Wat echt heel erg was daar dat er vanaf 17.00 tot 22.00 uur de hele tijd door luidsprekers propanda liederen en tekst over de stad klonk, en elk uur een elektronische klok een verschrikkelijk voorspel speelde en dan een luide booiiink voor elk uur. Maar wat nog veeeel erger was, dat iedereen vanaf 4.45 uur wakker gemaakt werd door de luidsprekers om ochtendgymnastiek te doen, daarna ging dit weer over in propaganda teksten. Dit was een ervaring van het andere Vietnam.
De volgende dag verder naar Son La. De rit er naar toe was echt prachtig met veel Thai en Hmong dorpen afgewisseld brede valleien met terrassen met rijstvelden en veel groen. Het jammere is dat je daar geen foto's van kunt maken omdat je in een bus zit en als je dan weer in de stad bent zit er je er weer te ver vanaf. De Trotter zegt van Son La: een weinig toeristische stad met als bezienswaardigheid de natuurlijke warm waterbronnen. Het was toch wat anders dan wij dachten. Er waren wel 20 cabines met badkuipen en wij waren (hoe kan het ook anders) de enige gasten die een bad namen.
Er wordt gesproken over etnische minderheden maar hier waren wij de minderheidjes. Iedereen wil met ons op de foto. Wij vragen nog of wij een foto mogen maken, nee zij komen gewoon bij ons staan of zitten en maken een foto.
De volgende morgen om 4.00 uur opgestaan, om 5.00 uur met de bus naar Lai Chau, verwachte aankomst zou 13.00 uur zijn. Trouwens onze plannen hadden we gewijzigd door niet naar Dien Bien Phu te gaan omdat Lai Chau heel idyllische beschreven werd door Trotter als: vredig in een rustgevende omgeving.
Het was een weer een schitterende tocht langs viskwekerijen, rijstvelden, over bergpassen met prachtige vergezichten, langs kleine stuwdammen en huizen van de zwarte Thai. Ze hadden ons wel gewaarschuwd dat de weg slecht was maar dat die nog ter plekke gelegd moest worden hadden ze er niet bijgezegd. Wij hebben 2 uur moeten wachten tot de weg (nou ja, pad) berijdbaar was. Dus aankomst was 16.00 uur. Wat wij zagen was echt een afknapper, het was een grote lelijke, nieuwe stad. Wat we later begrepen is dat het oude Lai Chau in 1996 overstroomd is en de plaats is opnieuw opgebouwd ongeveer 30 km van het oude stadje verwijderd.
Vanmorgen naar Sapa gegaan waar we na 4 dagen weer de eerste touristen hebben gezien. De afgelopen dagen hadden we niet willen missen en waren echt apart maar zijn toch blij weer in de 'normale' wereld te zijn. Wandeling naar Cat Cat dorp, erg touristisch maar wel leuk, natuurlijk de beroemde markt gezien en nog als afsluiter een heerlijke massage gehad.
Morgen gaan we een 2-daagse trekking doen en zondag naar Bac Ha.
Volgende keer meer,
Liefs Peter en Mieke
's Morgensvroeg 06.30 uur zonder ontbijt eerst met de taxi naar het busstation dat een heel eind buiten de stad ligt. Meestal kun je op het station nog vanalles te eten kopen maar wij werden meteen naar de bus geloodst en 5 minuten later waren we al op weg naar Moc Chau. De bus en weg waren goed en het viel erg mee. Na enkele uren hadden we een etenspauze, gelukkig want we hadden nog niets gehad. Het was wat onbestemd vlees met rijst maar toch maar wat gegeten. Het ergste was de andere mensen die zaten te eten, alle graatjes en botjes kliekten ze op de grond en honden kwamen dit weer op eten. Dan gaat je eetlust snel over kunnen wij jullie verzekeren. Rond 14.00 kwamen aan in Moc Chau. Het was een erg ongezellige stad van een paar kilometer lang en brede weg. Er was wel een gezellige markt maar daar had je het mee gehad. Buiten stad was het prachtig maar daar kon je niet zomaar naar toe dus wij wilden een scooter huren. Wij konden nergens iets vinden waar je dat kon, dus uiteindelijk bij mensen gevraagd die hun eigen scooter wel wilde verhuren. Dit ging allemaal heel moeizaam, niemand praat Engels maar Peter kreeg op een gegeven moment een telefoon in zijn hand geduwd en had iemand aan de lijn die wel Engels kon. Na veel geharrewar mochten wij eindelijk met de scooter weg. Peter op dat ding met voetschakelaar en hij kon er niks mee. Die jongen zag de bui al hangen en wij moesten de scooter weer teruggeven.
's Avonds kwamen wij in contact met een meisje van 20 jaar die Engelse les gaf aan 9 kinderen en ze nodigde ons uit voor thee. Ze vroeg of wij de volgende avond van 17.30 tot 19.00 uur voor de klas over onszelf wilde vertellen. Wij hadden dit erg graag gedaan maar wilde ook weer verder. Er zaten nog hele kleine jongetjes bij die leerlingen van haar waren. Wij stonden er versteld van hoe goed ze al Engels spraken. Van eentje kreeg ik steeds koeken e.d. en zei steeds ' I love you', zo lief. Ze vroeg of wij kinderen hadden dus hebben wij de foto van Sebastian en Pepijn laten zien (Sebastian, ze wil verkering met jou en daarna trouwen kindjes krijgen:)
Wat echt heel erg was daar dat er vanaf 17.00 tot 22.00 uur de hele tijd door luidsprekers propanda liederen en tekst over de stad klonk, en elk uur een elektronische klok een verschrikkelijk voorspel speelde en dan een luide booiiink voor elk uur. Maar wat nog veeeel erger was, dat iedereen vanaf 4.45 uur wakker gemaakt werd door de luidsprekers om ochtendgymnastiek te doen, daarna ging dit weer over in propaganda teksten. Dit was een ervaring van het andere Vietnam.
De volgende dag verder naar Son La. De rit er naar toe was echt prachtig met veel Thai en Hmong dorpen afgewisseld brede valleien met terrassen met rijstvelden en veel groen. Het jammere is dat je daar geen foto's van kunt maken omdat je in een bus zit en als je dan weer in de stad bent zit er je er weer te ver vanaf. De Trotter zegt van Son La: een weinig toeristische stad met als bezienswaardigheid de natuurlijke warm waterbronnen. Het was toch wat anders dan wij dachten. Er waren wel 20 cabines met badkuipen en wij waren (hoe kan het ook anders) de enige gasten die een bad namen.
Er wordt gesproken over etnische minderheden maar hier waren wij de minderheidjes. Iedereen wil met ons op de foto. Wij vragen nog of wij een foto mogen maken, nee zij komen gewoon bij ons staan of zitten en maken een foto.
De volgende morgen om 4.00 uur opgestaan, om 5.00 uur met de bus naar Lai Chau, verwachte aankomst zou 13.00 uur zijn. Trouwens onze plannen hadden we gewijzigd door niet naar Dien Bien Phu te gaan omdat Lai Chau heel idyllische beschreven werd door Trotter als: vredig in een rustgevende omgeving.
Het was een weer een schitterende tocht langs viskwekerijen, rijstvelden, over bergpassen met prachtige vergezichten, langs kleine stuwdammen en huizen van de zwarte Thai. Ze hadden ons wel gewaarschuwd dat de weg slecht was maar dat die nog ter plekke gelegd moest worden hadden ze er niet bijgezegd. Wij hebben 2 uur moeten wachten tot de weg (nou ja, pad) berijdbaar was. Dus aankomst was 16.00 uur. Wat wij zagen was echt een afknapper, het was een grote lelijke, nieuwe stad. Wat we later begrepen is dat het oude Lai Chau in 1996 overstroomd is en de plaats is opnieuw opgebouwd ongeveer 30 km van het oude stadje verwijderd.
Vanmorgen naar Sapa gegaan waar we na 4 dagen weer de eerste touristen hebben gezien. De afgelopen dagen hadden we niet willen missen en waren echt apart maar zijn toch blij weer in de 'normale' wereld te zijn. Wandeling naar Cat Cat dorp, erg touristisch maar wel leuk, natuurlijk de beroemde markt gezien en nog als afsluiter een heerlijke massage gehad.
Morgen gaan we een 2-daagse trekking doen en zondag naar Bac Ha.
Volgende keer meer,
Liefs Peter en Mieke
-
01 November 2012 - 19:03
Dorien Van Den Berg:
Hoi Huufkens, wat leuk om jullie verhaal weer te lezen. Dit komt ons wel bekend voor, wij hebben zo 17 uur in een trein gezeten vol met etende en kliekende chinezen, waar ieder half uur iemand schreeuwend iets kwam verkopen, ook 's nachts! Maar je zult dit niet snel vergeten. Nog veel plezier en kijk goed uit op de trekking.
PS leuke foto van Peter met zijn vriendinnen. -
01 November 2012 - 20:03
Koos En Annie:
Ha m-p, wat een lef om tegen alle waarschuwingen in te gaan.Gelukkig hebben jullie het doorstaan.Ik heb weinig tijd om dieper op jullie verslag in te gaan dus nouw wilde ik de foto's gaan bekijken maar die vreselijke reclame van de belastingdienst komt er iedere keer doorheen. Ik probeer het morgen nog maar een keer.Wij wensen jullie een dynamische voorzetting van deze reis toe. En tot de volgende keer. -
02 November 2012 - 09:10
Wilio:
Hallo Mieke en Peter,
Wat een practige en kleurrijke foto's. Goed om te lezen dat het jullie goed bevalt.
Ik vraag me af of Peter nog wel mee terug gaat, gezien zijn mooie vriendinnen.
Leuk om te zien dat jullie als Europeanen tussen de Oosterlingen vertoeven.
Het eten ziet er lekker uit! Veel rijst natuurlijk.
Hier is alles oke, alleen wat discussie over het regeer akkoord!!!
Goed reis verder.
Gr. Wilio -
02 November 2012 - 14:17
Sebastian:
Hee vaders en moeders! Wat mooi dat jullie zo ook het niet door toerisme beïnvloede Vietnam zien, levert ook leuke foto's op :) Misschien m'n nieuwe vriendin in de toekomst maar 'ns op gaan zoeken ;)
x -
02 November 2012 - 16:56
Anny En Sybren:
Hey Peter en Mieke,
Wat een prachtig verhaal. En wel heel dapper dat jullie tegen alle berichten in toch je tocht voortzetten.
Het is goed om een keer van de normale paden af te wijken, dat zie je nu wel weer.
Het lijkt me echt genieten in zo'n paradijselijke wereld. Nog veel plezier samen en misschien ben je wel behoedt voor ongelukken, dat je de brommer niet mee kreeg Peter!
Geniet ervan. groetjes Anny en Sybren
-
02 November 2012 - 21:35
Frans:
beste reizigers
met veel plezier lees ik jullie reisverslagen.
ik vind het geweldig om zulke avontuurlijke vrienden te hebben,
en ben stinkend jaloers omdat ik alleen de graspel, de zeuvenhuis,en het uiventje heb gezien.......
geniet nog maar met volle teugen!
En de groeten van de 70 jarige. -
03 November 2012 - 11:40
Peter En Mieke:
Hoi Frans (en Corry)
En Texel dan....? Hebben jullie een leuk feest gehad? Ongetwijfeld.
Groetjes Peter en Mieke -
03 November 2012 - 23:39
Saskia Verbrugge:
Hoi Peter en Mieke,
Leuk om jullie op deze manier te volgen. Je moet wel erg vroeg opstaan Mieke!
Ik wens jullie een hele fijne vakantie. Geniet ervan.
Groetjes Saskia -
07 November 2012 - 13:10
Maria De Meijer:
Hoi Mieke en Peter,
Wauw, wauw, en nog eens wauw. En die klederdrachten!
Heerlijik, hoe jullie het allemaal doen en beleven.
Ik verheug me weer op de volgende verhalen.
p.s. Barcelona was ook geweldig, maar daar hebben we het later nog wel over.
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
