Wildpark en Mysore

Hoi allemaal,

Safari is een groot woord voor een ritje van twee uur met een jeep over een weggetje door het natuurreservaat Mudumalai. Maar de driver was goed op de hoogte van wat en waar er zoal te zien was. De weg liep langs een stroompje en daar willen de dieren wel zijn. Veel wild zagen we dan ook oversteken of naast de weg en bij het water. Ooievaars en visarenden, parkieten, de grote neushoornvogel, pauwen en ijsvogeltjes, apen (waar niet?), herten, Indiase bizons, zwarte beren op de weg en olifanten met een jonkie. Erg leuk om de dieren van zo dichtbij te zien. Ooievaars trouwens eten niet alleen visjes maar pikken ook graag in een buffelkarkas. Ook dat is de oude natuur. Het is best te begrijpen dat wij op de weg moesten blijven, het is een wildreservaat en de dieren moeten ongestoord in hun eigen territorium kunnen zijn.

De volgende dag hebben we de safari vanaf het balkon voortgezet. Lekker ontspannen naar een apen gezinnetje kijken dat in de bomen speelt en in en om de boomhut rent. Ook hertjes en veel mooie vogeltjes kwamen dichtbij.

Een Indiaas gezin; papa, mama, zoon, dochter, schoonzoon en kleinkind waren de enige andere gasten. Natuurlijk weer de belangstelling voor waar we vandaan kwamen en wat we van India vonden. Een hele tijd met ze gepraat. Ze kwamen van vlakbij en nodigden ons uit bij hen op visite te komen, dat was heel hartelijk en welgemeend. Maar ja, reizen is niet alleen luieren en na de lunch gingen we alweer verder. Dus moesten we het aanbod afslaan, erg jammer. Na het uitwisselen van facebooknamen en het nemen van familiefoto’s werden we naar de bushalte gebracht.

Voor in de bus met goed zicht op de weg en we waren al weer snel in Mysore. Het Indiaas verkeer is een belevenis op zich. Het meeste verkeer lijkt toch wel meestal links te rijden maar fietsers, scooters en motoren, tuktuks en ossenkarren komen je op de vluchtstrook tegemoet. En dan ook nog de loslopende koeien, varkens, geiten en kippen op de weg. Dan kun je wel regels hebben, het is toch beter om vooral goed op te letten. De reistijd voor 90km is dan ook 3 uur, best begrijpelijk als de chauffeur ook nog op de vele drempels (Nederland is er nog niks bij) en kuilen moet letten. Een levendig schouwspel zo vanuit de bus.

Mysore, bekend van het sandelhout maar nog meer van het meest uitbundige paleis van Zuid India. We laten ons door een tuktuk langs alle toppers van de stad rijden. Niet dat we lui zijn maar het is een grote stad en zo zien we in korte tijd een heleboel.
De vroegere maharadja’s hebben een ‘over de top’ paleis gebouwd van de meest luxe materialen. Birmaans teak houtsnijwerk, zilveren deuren, met edelstenen ingelegd marmer en in de meest uitbundig kleuren. Het paleis wordt nog door een afstammeling van de laatste maharadja bewoond. In het museum zijn nog de meubels en geschenken te zien. Bijzonder om te zien wat voor rijkdom er was bij de heersende klasse… Ook in een stad als Mysore zie je de armoede op en naast de straat. De vele bedelaars die om een roepie vragen waar wij meestal aan voorbij lopen. Met een gevoel van schaamte, maar toch. Op het rooftop terras bij het Ghandiplein smaakt het pilsje, one bottle two glasses, ons lekker.

Wat altijd kleur- en geurrijk is, is natuurlijk een oosterse markt. Nou, de grote markt in Mysore dus ook. De geur van Jasmijn valt het meest op. De bloemknopjes worden gebruikt om slingers mee te maken. Vele jongens zitten de knopjes aan een draad te rijgen. Deze slingers worden veel gekocht om dan weer te offeren in de tempels van de stad. De geloofsijver houdt een hele nijverheid met veel handwerk in stand! En de verkoop van kokosnoten en bananen. Ook die worden mee naar de tempel genomen en daar geofferd. En dan het vele fruit, groentes en de scherpe rode en groene pepers waar je constant van loopt de hoesten als je zelfs maar een beetje in de buurt durft te komen.

Een van de moetjes als je in Mysore bent is de Chamundi heuvel. Er staat dan wel een mooie tempel op, schrijven ze, en zal wel een belangrijke Hindu tempel zijn. Maar wij zijn bij alle kraampjes die er voor staan omgedraaid. Wat een commercie, het lijkt Lourdes wel. Wel hebben we het zomerpaleis van sultan Tippu bewonderd. Een klein paleisje dat er van buiten niet uitzag maar van binnen veel houtsnijwerk en mooie wandschilderingen had. Wij vonden dit paleisje charmanter dan het grote paleis. Maar… Deze sultan Tippu had ruzie met de Engelsen en werd daarbij door de Fransen geholpen. Totdat de Engelsen in 1799 erg boos werden en de Fransen de bui al zagen aankomen en hem in de steek lieten. De sultan stond er alleen voor, zijn fort werd veroverd en de sultan werd overwonnen. Hij overleefde de slag niet. Vlakbij de zomerresidentie is een prachtig mausoleum gebouwd waarin hij met zijn familie en belangrijkste hof leden begraven liggen.
Wat ook niet te missen is, is de enorm grote gotische Philomena’s kerk. In 1941 afgebouwd. Nog tijdens de Engelse overheersing. Steekt ver boven de rest van de stad uit . Naast de kerk nog een Maria grot en… een levensgrote kerststal! Als de kerststal een voorbeeld is van hoe onze redder ter wereld kwam zullen veel Indiase kinderen daar jaloers op zijn. En dat terwijl er 2% christen is, 80% hindoe en 15% moslim. Als je niet naar de kerk gaat zie je hem niet, dus alla. Als je niet naar de moskee gaat kijken hoor je hem wel vijf keer per dag. Overal in de stad en oorverdovend luid, alles lijkt te kunnen hier. Over verdraagzaamheid gesproken.

En toch, Mysore is een mooie stad, relatief schoon, niet te lawaaiig en ook hier weer net als overal in India erg vriendelijke mensen. We hadden nog best een dag door de steegjes van de stad willen struinen. De sleeping bus naar Hampi wacht niet dus op naar de opstapplaats ergens aan een grote boulevard. De privé busondernemingen komen niet op de reguliere busstations en dat geeft nogal wat verwarring. Je moet er een kwartier van te voren zijn maar uiteindelijk komt de bus een half uur te laat. Maar goed, we hebben geleerd om geduldig te zijn en dit moeten we zien vast te houden in Nederland. Tot de volgende keer.

Liefs Peter en Mieke