Belanda
Door: Mieke en Peter
Blijf op de hoogte en volg Mieke
12 Juni 2018 | Indonesië, Jogjakarta
‘Where you from’? Holland, zeggen wij. ‘Ah Belanda’, en dan komt er een verhaal van dat broer, zus of verre familieleden ooit in Belanda hebben gewoond. Of dat Simon Tahamata (voor de niet kenners, oud voetballer van Ajax) zijn buurman is geweest. Het gesprek begint gezellig tot ze je ergens naar toe willen brengen waar je iets moet kopen. De eerste keer waren wij er nog ingetrapt en stonden ineens in een winkel waar batik schilderijen verkocht werden en zelf verdween hij meteen. Er werd thee aangeboden die wij afsloegen en zeiden dat we geen interesse hadden. Man kwaad en wij voelden ons bekocht. Dus bij de volgende gesprekjes wachten wij af wanneer het over batik, zilver of wajangpoppen ging en kapten wij het gesprek resoluut af.
Java is het belangrijkste en drukste eiland van Indonesië en vanwege die drukte wilden we er niet zo heel lang zijn. Wij zijn we ook direct naar Jogjakarta gevlogen en Jakarta overgeslagen. Jogjakarta is een erg leuke stad met een paar interessante wijken en uitstapjes. Na een luie morgen zijn we naar Taman Sari gewandeld. Dit is nu een woonwijk met nauwe, kleurrijke steegjes waar gewoond, gewerkt en gehandeld wordt. In Taman Sari zijn de resten van een voormalig lusthof van de Sultan nog zichtbaar. Hij had een kasteel midden in een vijver laten ontwerpen door een Portugese architect. Om de vijver waren vele zalen, badhuizen, een moskee en haremruimten gebouwd. Het kasteel was via een tunnel onder het water bereikbaar. Om het hele terrein waren er nog de ruïnes en een verdedigingsmuur. De wijk heeft nu vele ateliers en winkeltjes en in een koffieshop hebben we de lekkerste koffie ooit gedronken. Koffie Luwak, koffiebonen met schil die op de plantages op de grond vallen worden door de wilde civetkatten opgegeten en ook weer een keer zonder schil uitgepoept. Die poep wordt verzameld, de koffiebonen eruit gewassen, gedroogd en verder tot gebrande koffiebonen bewerkt. Het Idee is niet zo fris maar de koffie was erg lekker en gezonder omdat de cafeïne en bepaalde zuren al door de maag van de Civetkat zijn opgenomen.. We nemen een pakje bonen mee naar huis!
De volgende morgen zijn we naar een van de twee redenen om naar Java te reizen gegaan.
De Borobudur, het grootste Boeddhistische monument ter wereld, rond 780 gebouwd ten tijde van Karel de Grote. Wij moesten er wel voor om 3.00 uur uit bed om weer een zonsopgang te zien. Als we om 4.30 uur aankomen is nog pikkedonker en met een zaklamp beginnen we aan de vele trappen omhoog. Ongeveer met 100 mensen zitten we te wachten tot het lichter wordt en de eerste zonnestralen de tempel een mooie rode gloed geven. Met de mistige achtergrond ziet het er magisch uit. Als het helemaal licht is gaan we naar beneden om de 7 terrassen te lopen om uiteindelijk het Nirvana te bereiken, helemaal bovenaan. Daar staat in het midden de hoofdstoepa. De omtrek van alle terrassen samen is 2,5 kilometer lang en de wanden ervan zijn allemaal gebeeldhouwd met afbeeldingen van gebeurtenissen uit Boeddha’s leven.
Ook vlakbij Jogja staat het tempelcomplex Prambanan. 100 Jaar na de bouw van de Borobudur en de verdringing van het boeddhisme van Java, werden de Hindoe-Javaanse heiligdommen gebouwd. Net als de Borobudur een waar kunstwerk, het moest nog indrukwekkender worden dan de boeddhistische buurtempel. Wij vonden dat ze daar niet in geslaagd zijn. Het is mooi maar ik denk dat wij te veel verwend zijn. s ’Morgens hebben we de zon zien opkomen bovenop de Borobudur, we hebben hem zien zakken achter het Prambanan complex. Al met al een hele mooie dag.
In de stad staat het paleis van de Sultan, Kraton, ooit een geheel met Taman Sari. Het paleis met zijn vele paviljoenen, lusthof en bijgebouwen in Javaans-Europese stijl was wel mooi maar niks bijzonders. ‘s Avonds hebben we door de gezellige hoofdstraat Malioboro geslenterd met z’n vele winkeltjes, eettentjes en drukte. Omdat het ramadan is zie je tegen zonsondergang veel mensen eten inslaan bij de kleine kraampjes of barbecues waar heerlijke saté klaargemaakt wordt. Iedereen zit op banken, stoepen en trappen met een zakje eten te wachten op een teken van de moskee dat de zon onder is. En als het zover is, gaan al die zakjes open en begint iedereen te gelijk te eten, een apart gezicht om te zien.
De Bromovulkaan was de 2de reden om naar Java te gaan. De Bromo is een van de zeven vulkanen die midden in een grote caldera (komvormige krater) van een vroegere vulkaan staan. Wij hadden vanuit Jogja een minibusreis met hotel geboekt. Wij hadden een goed hotel geboekt en volgens de recensies het beste van het beste met uitzicht op de Bromo. De busreis duurde 12 uren plus nog 1,5 uur de krater op. We zaten opeen gepakt op hele smalle stoelen. Reizen is niet altijd een pretje maar neem je op de koop toe. Uiteindelijk kwamen wij om 22.30 uur in ons hotel in het donker aan en om 3.00 uur al weer uit bed ook in het donker dus zonde van het dure hotel. Ze beloofde ook nog een warm water maar de geiser was kapot en al met al was dit een fiasco en natuurlijk niet goed nagedacht door ons.
Midden in de nacht zijn wij naar een uitzichtpunt gelopen, 1 uur heel steil omhoog een echte kuitenbijter. Maar als je daar dan staat en je ziet het opkomende zonlicht over de vulkanen gloren ben je alle ellende vergeten. Wat een spectaculair gezicht. De meeste mensen gaan met jeeps naar een ander uitzichtpunt en rijden ze in karavaan daar naar toe. Gelukkig hebben wij ervoor gekozen om zelf te lopen naar een ander uitzichtpunt waar we maar met 10 mensen stonden. Dat was heel speciaal. Daarna terug naar het hotel voor het ontbijt (toen zagen we pas dat het inderdaad op de kraterrand stond) en om 9.00 uur weer zijn we afgedaald in de caldera. Ze noemen het de Zee van Zand, een grote zwarte zandvlakte die je over moet steken om bij de Bromo te komen. Bovenaan gekomen keken we plotseling in de enorme krater met onderin de bruisende en rokende kraterbodem. Dit was een ‘WOW’ moment, wat groots en indrukwekkend.
Omdat we die ochtend al 10 zware kilometers in de benen hadden, hebben we ons door een scooter terug naar het hotel laten brengen. Daar was gelukkig de geiser weer gemaakt en konden we al het zwarte stof en zweet met warm water afspoelen. Daarna op naar Surabaya waar we de volgende ochtend naar Ende op Flores vliegen.
Liefs Peter en Mieke.
-
12 Juni 2018 - 11:10
Maria:
Hoi vakantiegangers,
ik wilde net een mailtje sturen (al even niets meer van jullie gehoord) toen ik zag dat jullie weer een verslag hebben verstuurd. Weer geweldig mooie foto's, zo bijzonder die kraters en ook de andere high lights . Het kost wat inspanning maar je krijgt er veel voor terug. Weer heel leuk om "mee te reizen".
Liefs en groetjes Charles en Maria -
12 Juni 2018 - 11:14
Maria:
En..... die uitgepoepte bonen, het ziet er niet smakelijk uit, maar ze geven lekkere koffie!!!! -
12 Juni 2018 - 13:41
Moniek:
Wat geweldig weer! Een hoop leuke nieuwe ervaringen wat voor ons weer leuk is om toch een beetje mee op reis te zijn. -
12 Juni 2018 - 20:43
Dorien:
Inderdaad heel leuk om weer een reisverhaal van jullie te lezen. Het is niet echt een relax vakantie volgens mij, maar daar komen jullie ook niet voor. En ook de foto’s blijven altijd mooi om te kijken. We wachten op jullie volgend verhaal. Veel plezier saampjes. -
14 Juni 2018 - 11:45
Jan En Christien:
Hey Mieke en Peter,
Jullie hebben dus die `shitkoffie`gedronken. Ik heb van meer mensen gehoord dat dit de lekkerste koffie van de wereld is, maar het idee alleen al....... Weer een flinke voettocht gemaakt ,maar zeker de moeite waard als ik je verhaal lees en de foto´s bekijk. Borobudur is een prachtig monument!!!
De reis en de voettocht naar de Bromo krater is zeer indrukwekkend. Ja.... zo zie je nog eens wat van de wereld. De verhalen en de foto´s geven een prima indruk van dit prachtige avontuur. Wij blijven jullie graag volgen......... Heel veel groetjes van Jan en Christien. -
15 Juni 2018 - 15:05
Wilhelmien:
He Mieke en Peter,
Wat leuk om jullie reis zo een beetje te kunnen volgen. Mooie foto's!! Geniet nog van de laatste weekjes vakantie !! Groetjes Wilhelmien -
16 Juni 2018 - 16:20
Antoon Van Dongen:
Peter en Mieke
Een mooi reisverslag Wim en ik zijn hier ook geweest en hebben ongeveer hetzelfde gezien als jullie.
Fijn dat jullie dit alkemaal opschrijven van sommige Tempels had ik wel dia's maar geen naam
Nog een fijne vervolg van de reis.
Groet Antoon -
19 Juni 2018 - 14:44
Annie H:
Zooooo wat een mooie foto's zeker de laatste vier. Ja de 250.000 zweetkliertjes die in jullie voeten zitten en per dag een kwart liter aan zweet produceren hebben weer erg hun best gedaan ( net als jullie trouwens ).
De foto van de koffiebonen had niet perse gehoeven voor mij, maar een koffie die zo voorbewerkt is prikkelt toch mijn zintuigen en zou ik ook wel eens willen proberen. Zeg, ik vindt wel dat jullie een beetje hard zijn om gesprekken zo resoluut af te kappen, naar ik begrijp is dat een beetje hun cultuur en je wordt toch geacht andermans cultuur te respecteren. Dus je een keer bekocht voelen hoort er toch ook bij toch ????
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
