Machu Picchu

Het einddoel van onze vakantie komt in zicht: Machu Picchu.

Wij vertrekken met Peru rail naar Aquas Calientes (tegenwoordig noemen ze het stadje Machu Picchu Pueblo) waar we 1,5 uur later aankomen. De treinreis op zich is al een belevenis door de alweer prachtige uitzichten en op het eind midden door het stadje rijdt en wij bij de mensen het eten van hun bord kijkt in de restaurants. Het ligt in een smalle kloof waar beneden alleen de rivier, de rails en een weg liggen. De rest, alleen maar restaurants, winkels, hotels en bars, ligt tegen de helling waar alles te voet gaat. De belangrijkste functie van het stadje is om al die hordes mensen eten en onderdak te geven meestal voor 1 nacht. Want iedereen gaat naar Machu Picchu net als wij.

De volgende dag vroeg uit de veren, 5.00 uur, want wij willen de eerste bus van 5.30 uur halen en dat lukt. Om 6.00 uur zijn wij bij de eersten om Machu Picchu binnen te gaan. Ja en wat moet ik daar nou over schrijven. Dat gaat niet, dit moet je beleven, zien en ruiken. Het is zo overweldigend. Wij gingen eerst naar de zonnetempel om de zonsopkomst te zien maar omdat het helemaal tussen hoge bergen ligt en het de langste nacht en kortste dag is (21 juni het is hartje winter daar) duurde dat zo lang dat wij er niet op hebben gewacht. Het was heel bijzonder dat wij op die plek ongeveer de enige waren. Wij hebben daar heel stil naar alles om ons heen staan kijken en het was echt magisch en mysterieus.

Omdat de Inca’s al op verschillende plaatsen verjaagd zijn door de Spanjaarden hebben ze Machu Picchu zelf verlaten zodat de ze dit niet konden vinden en vernielen. De Inca’s hebben daar ongeveer van de 12de eeuw tot 1533 met 1500 mensen gewoond. In 1911 is het herontdekt. Het is fascinerend te zien hoe alles gebouwd is met die grote stenen blokken en zonder cement alles perfect in elkaar past. Hoe ze de terrassen voor het verbouwen van gewassen van water konden voorzien met ingenieuze waterlopen. De ligging is ook zo subliem, vanuit het dal zie je er niets van. Daarom heeft het ook zo lang geduurd voordat het gevonden is en nog in erg goede staat is.

Om 7.00 uur moesten wij bij de ingang van Wayna Picchu zijn. Dit is een berg die tegen Machu Picchu aan ligt en 350 meter hoger ligt. Hier mogen maar 400 mensen per dag op, om 7.00 uur de eerste 200 en 10.00 uur de andere 200. Hiervoor moet je al maanden van te voren kaartjes hebben besteld wat wij dus ook gedaan hebben. Het is een hele klim met steile trappen langs afgronden en je hebt soms handen en voeten nodig om boven te komen. Onderweg vaak stoppen om te kijken en uit te rusten. Eenmaal boven ligt Machu Picchu helemaal onder aan je voeten en kijk je uit over de machtige bergen rondom. Geweldig!!!! Het is wat bewolkt en als er dan een straaltje zon door de wolken schijnt valt dit net op de zonnetempel, een schitterend gezicht. Peter en ik hebben daar ruim een uur op een rotsblok zitten genieten van al het mooie om ons heen en het helemaal op ons in laten werken.

Weer beneden hebben we het hele complex bekeken en komen tot de conclusie dat de Inca’s ontzettend slimme en sterke mensen geweest moeten zijn. Na 8 uren door en boven Machu Picchu gezworven te hebben verlaten we met weemoed deze magische plek.

Van het bovenaardse keren we met een bons weer terug in de aardse realiteit. Massa’s mensen, drukte en getoeter. Op dit moment is hier de Copa Americana bezig, hetzelfde als het EK voetbal bij ons en Peru speelt tegen Colombia (met Farfan dit voor de kenners). Overal staat de TV aan en in het restaurant moeten we geduld hebben voor we ons eten hebben. Maar wij als echte voetballiefhebbers hebben hier geen enkel probleem mee en kijken gewoon mee. Het is een spannende wedstrijd en ze spelen gelijk, Peru is door naar de kwartfinale, die de 25ste gespeeld wordt. Als wij thuis zijn hopen we nog de uitslag daarvan te zien.

We nemen de trein terug naar Cuzco naar het hotel waar we al eerder waren. ’s Avonds in bed drijven de prachtige beelden van de misty mountains en Machu Picchu voor onze ogen en vallen wij als een blok in slaap.

De volgende dag vliegen we naar Lima. Op het vliegveld komen wij Tom en Douwtje uit Sint Oedenrode weer tegen, ze gaan met hetzelfde vliegtuig. Het vliegtuig heeft 1 uur vertraging en onder het genot van koffie praten we even bij. We wisselen e-mailadressen uit en spreken af na de vakantie een foto-avond bij elkaar te houden. Leuk! Lima bewaren tot het laatste verslag als wij thuis zijn.

Liefs Mieke en Peter