Krugerpark

Inmiddels zijn wij al weer een week thuis maar we maken ons verhaal toch nog af.

Het zou weer een lange reisdag worden van St. Lucia door Swaziland naar de rand van het Krugerpark. Vele hadden ons al gewaarschuwd dat de grensovergangen veel tijd in beslag zouden nemen en dat we beter om konden rijden. Maar niets is minder waar, het verliep erg soepeltjes zowel erin als eruit. In de Trotter stond dat het jammer is dat de meeste mensen er zo doorheen rijden omdat Swaziland ook de moeite waard is. Wij hebben wel voor een mooie route gekozen over Piggs Peak glooiende bergen. Onderweg gestopt in Manzani en over een kleine markt gelopen om wat foto's te maken. We kochten wat fruit in ruil voor het maken van foto's maar echt vriendelijk zijn ze dan niet. Sommigen wel, zij poseerden geduldig en sommigen vragen meteen om nog meer geld, die hoeven wij dan niet op de foto.

We kwamen redelijk op tijd aan in Malelane waar we onze mooiste overnachting, met zwembad, tot nu toe hadden. Wij keken zo van het terras het Krugerpark in waar in de rivier hele kuddes olifanten en impala's kwamen drinken. Prachtig. Eerst lekker gegeten en omdat het heel erg benauwd en warm was dachten wij in onze zeer luxe badkamer te gaan douchen, ware het niet dat er een staking was en ze het water hadden afgesloten. Hebben wij weer. De receptioniste zei dat we dan maar moesten gaan zwemmen. Het was inmiddels donker dus met een zaklamp op de rand van het zwembad hebben we heerlijk gezwommen. Echt schoon werden we er niet van (chloor) maar het was wel een verfrissend bad.

De volgende dag reden we dwars door het Krugerpark om natuurlijk de laatste van de big 5, het luipaard, te spotten. We hebben weer heel veel dieren gezien en het is een prachtig park maar weer geen luipaard. Nu was het verschrikkelijk warm, 43 graden, dus de meeste dieren liggen in de schaduw en zijn ze moeilijk te zien. Het was de bedoeling om bij de Orpen gate uit te komen, zo kort mogelijk bij onze volgende overnachting. Dit was niet gelukt en we kwamen een stuk lager uit, om 18.00 uur moet je het park uit zijn. Het werd een barre tocht die 3 uur duurde. In het pikkedonker rijd je over hele slechte, opgebroken (zand)wegen met potholes (gaten) in de weg, koeien, schapen, geiten en mensen die oversteken. Het was zaterdagavond, de bevolking had loon gekregen dat ze meteen uitgeven aan drank en velen langs de weg zwalken. In de dorpjes is iedereen aan het feesten in hun pickup trucks. Dit was voor ons best wel beangstigend. Je hoort regelmatig dat toeristen overvallen worden en dat had hier zomaar kunnen gebeuren. Wij waren zo blij dat we uiteindelijk zonder ongelukken in Manyeleti aan kwamen. In het Shalati safari kamp werden ontvangen met een heerlijk koel glas sap, de tafel was voor ons gedekt bij een kampvuur, het eten en de wijn maakte alles weer goed. De hele dag had veel energie gekost dus op tijd naar bed, in een tent dit keer. Laat het nou net die avond en nacht regenen en onweren en dan in een tent liggen. Hoe lekker is dat.

De volgende dag hadden we 's middags een game drive geregeld dus 's morgens een lazy sunday met zwemmen en lezen. Dit hadden we nodig na zo'n enerverende dag en het kwam goed uit want onze Kees had last van zijn darmen. Bij de gamedrive hadden we maar 1 verzoek en dat is natuurlijk leeuwen of luipaarden spotten. De gids had er van alles aan gedaan en leeuwen hebben we gezien, geweldig. Luipaarden helaas niet, de laatste 3 maanden heeft niemand ze daar gezien. De avond werd afgesloten door de gids met een prachtige zonsondergang, een sundowner met Amarula en op de achtergrond een meer met allemaal dieren er om heen. Magisch.

Volgende keer de laatste etappe.

Groetjes Peter en Mieke