Weaving en Dyeing
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Mieke
26 Januari 2010 | Laos, Vientiane
Hallo allemaal,
Vandaag hebben we een workshop weven en batikken gedaan. Het batikken was erg leuk en weven vooral erg moeilijk (zeker voor ons Net). We hebben allebei een mooie sjaal gebatikt en een broddelwerkje geweefd. We krijgen zo wel ontzettend veel respect voor de meisjes die dit dagelijks doen. Eentje was met een sjaal waar ze 3 maanden over doet. Wij durven nu niet meer te pingelen op de markten. Dit is een opleidingscentrum voor meisjes met een handicap en kunnen zo weer een plaats in de maatschappij verdienen. Dus met ons werkje hebben wij veel goed gedaan. We willen naar Pakse gaan maar weten niet zeker of we overdag of 's nachts gaan, omdat we hier alleen maar nachtbussen kunnen bespreken.
Toch nog even over het reizen, de hoofdweg wil niet zeggen dat je een vierbaans weg hebt. Langs deze weg speelt ook het leven van de Laotiaanse mensen af. Als je door de dorpjes rijdt zitten daar gewoon groepen mensen of kinderen te eten en te spelen half op de weg. Koeien, varkens en kippen lopen los over de straat. Een chauffeur reed gewoon over een varken, hij zet de bus achteruit, en rijdt er langs. Het bloed spoot eruit. Ook zit de chauffeur de hele tijd te bellen en hij draait zijn eigen collectie CD's heel hard, die niet onze smaak zijn. Maar gelukkig geen files!!!
Gisteren de volgende tempels bekeken: Wat Pha That luang, nee geen Tej Tat, Wat Sisaket, Wat Mixai en museum van de Wat Ho Phra Keo. Naar de markt Talat Sao, soort bijenkorf van Vientiane. Verder veel winkels gekeken en weinig gekocht. We doen onze naam eer aan, kijken, kijken niet kopen.
Verder op de vraag van Peter of er iets van opvang voor ouderen is, helemaal niet. Er wonen een paar generaties bij elkaar in kleine krotten. Rolstoelen of rollators kennen ze al helemaal niet, laat staan verzorgingshuizen. Dus mensen van Compostella, tel je zegeningen want het kan nog veel en veel slechter.
Liefs Mieke
Vandaag hebben we een workshop weven en batikken gedaan. Het batikken was erg leuk en weven vooral erg moeilijk (zeker voor ons Net). We hebben allebei een mooie sjaal gebatikt en een broddelwerkje geweefd. We krijgen zo wel ontzettend veel respect voor de meisjes die dit dagelijks doen. Eentje was met een sjaal waar ze 3 maanden over doet. Wij durven nu niet meer te pingelen op de markten. Dit is een opleidingscentrum voor meisjes met een handicap en kunnen zo weer een plaats in de maatschappij verdienen. Dus met ons werkje hebben wij veel goed gedaan. We willen naar Pakse gaan maar weten niet zeker of we overdag of 's nachts gaan, omdat we hier alleen maar nachtbussen kunnen bespreken.
Toch nog even over het reizen, de hoofdweg wil niet zeggen dat je een vierbaans weg hebt. Langs deze weg speelt ook het leven van de Laotiaanse mensen af. Als je door de dorpjes rijdt zitten daar gewoon groepen mensen of kinderen te eten en te spelen half op de weg. Koeien, varkens en kippen lopen los over de straat. Een chauffeur reed gewoon over een varken, hij zet de bus achteruit, en rijdt er langs. Het bloed spoot eruit. Ook zit de chauffeur de hele tijd te bellen en hij draait zijn eigen collectie CD's heel hard, die niet onze smaak zijn. Maar gelukkig geen files!!!
Gisteren de volgende tempels bekeken: Wat Pha That luang, nee geen Tej Tat, Wat Sisaket, Wat Mixai en museum van de Wat Ho Phra Keo. Naar de markt Talat Sao, soort bijenkorf van Vientiane. Verder veel winkels gekeken en weinig gekocht. We doen onze naam eer aan, kijken, kijken niet kopen.
Verder op de vraag van Peter of er iets van opvang voor ouderen is, helemaal niet. Er wonen een paar generaties bij elkaar in kleine krotten. Rolstoelen of rollators kennen ze al helemaal niet, laat staan verzorgingshuizen. Dus mensen van Compostella, tel je zegeningen want het kan nog veel en veel slechter.
Liefs Mieke
-
26 Januari 2010 - 14:07
Ad En Riet:
Het zal zeker een belevenis zijn en een mooie ervaring om zo rond te reizen.
Het zal over 15 dagen wel afkicken worden en weer wennen aan de druk(te)
Geniet er van en groeten uit een zonnig maar koud Oventje. -
26 Januari 2010 - 19:45
Annie En Koos:
Nou Mieke,ik vraag mij af of die ouderen onze luxe wel afkunnen en zo ja,of ze dan gelukkiger zijn dan nu.Hier hoor je vaak dat ouderen(met al hun luxe)heel eenzaam en alleen zijn en als ik zo je verhalen lees hebben ze daar geen last van eenzaamheid en is er ( ondanks al die armoede en soberheid) een sterke familieband. Kan je als je thuis komt ons ook leren batikken, lijkt mij erg leuk. Groetjes en tot de volgende keer maar weer. -
26 Januari 2010 - 22:00
Tom Thomassen:
Hi Mieke,
Dapper om zo lang van huis te gaan. Peter ziet er nog steeds goed uit dus ik denk dat het koken 'm goed afgaat.
Ik kijk uit wanneer je naar Cambodja gaat. Komt er misschien nog iets bekends langs voor ons in je verslagen en foto's. Nog een prettige reis met jullie Net.
Groetjes uit Geffen. -
31 Januari 2010 - 09:37
Tineke Verwegen:
Hoi Mieke, echt iets voor jou. Ben je zo ver weg en dan waan je je even in Frankrijk. Dat moet wel een rare ervaring zijn. Ook ik geniet elke keer van je verslagen en de mooie foto's. Dus tot het volgende verhaal maar weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
